Friday, July 22, 2011

Aku.

Aku ada impian. Aku teruja untuk capai impian tu. Aku gilakan fotografi. Mungkin aku akan gilakan kerja aku nanti. Sebab aku akan apa saja untuk impian aku. Aku tak sabar.
Aku perlukan semangat. Aku perlukan pendorong untuk buat aku tak putus asa bila ada halangan. Aku harap orang disekeliling aku dorong aku. Supaya aku akan berjaya. Aku terfikir kalau aku betul betul sekarang tengah sendirian, jika aku akan capai impian tu. Mungkin aku takde kat sini, belajar dan semakin hampir dengan impian aku. Mungkin aku yang tak nampak pendorong tu. Buta. Manusia bila depan mata tak nampak. Bila takde baru sedar. MACAM AKU. Family dan kawan kawan dorong aku. Tapi aku tak sedar. Macam aku cakap tadi. Bila depan depan memang susah nak nampak. Aku nak baiki diri aku jadi lebih baik. Aku taktahu macam mana. Bukan alasan cuma tak tahu.

Aku menangis. Aku sedih. Aku rasa aku betul sebab aku ada tanggapan aku. Itu apa yang aku rasa. Bukan kenyataan. Kenyataan mungkin membuatkan aku bersalah. Mungkin. Itu yang buat aku sedih. Aku muda, mentah dan tak matang. Tu yang buat aku rasa takde sapa ada untuk aku. Sebenarnya ada. Setiap orang ada. Aku boleh kawal perasaan aku tapi bila da terlampau simpan. Da tak terkawal jadinya. Bila fikir balik, aku salah. Aku tak kawal. Aku cuma nak buat apa yang aku rasa terbaik untuk diri aku. Orang tak faham sebab cara aku mungkin. Aku keliru.

Aku rasa aku nak jauh dari semua orang yang aku sayang. Sebab aku takut, aku takut aku akan hilang orang orang yang aku sayang dan membuat kan aku down. Keliru. Sebab aku pernah hilang orang yang aku sayang. Aku menyesal sebab tak buat yang terbaik dalam hidup dia. Tapi tetiba sekarang aku rasa aku nak jauh dari orang orang yang aku sayang. Aku tak reti buat pilihan.

Bercuti.

No comments: